Stonoga murowa (Oniscus asellus)

Kategorie: Gatunki szkodników, Skorupiaki, Skorupiaki, Szkodniki dokuczliwe

Wygląd

Długość: do 18 mm, szerokość: 6–10 mm. Ciało jest okrągłe i owalne, silnie spłaszczone grzbietobrzusznie, wyraźnie posegmentowane, oczywiście posiadające czułki. Pancerz chitynowy, wodoodporny, stanowi ochronę ciała, część grzbietowa składa się z 7 elementów, a odwłokowa z 6 elementów, 7 par odnóży krocznych, słabo widoczne spod pancerza. Ubarwienie w większości szare, z jasnymi plamkami na grzbiecie. Czułki niewielkie, składające się z 3 członów. Oczy występują po bokach ciała.

Biologia i nawyki życiowe

Stonogi są nieszkodliwe. W zawilgoconych mieszkaniach rozmnażają się w rozpadających się drewnianych belkach i innych szczątkach organicznych. Na zewnątrz żyją zwykle pod kamieniami lub w innych chłodnych i wilgotnych miejscach. Mogą sprawiać problemy wchodząc do domów w czasie jesieni i zimy. Samice noszą jaja ze sobą, przyczepione do spodniej powierzchni swojego ciała, do momentu wylęgu młodych. Podobnie jak inne stawonogi, stonogi przechodzą wylinki, po tym jak uzyskają dojrzałość rozrodczą. Formy dorosłe mogą żyć do dwóch lat. Zwykle żyją na zewnątrz, ale czasami atakują spróchniałe belki drewniane w wilgotnych miejscach wewnątrz budynków. Prowadzi nocny tryb życia, chętnie gnieździ się w wilgotnych miejscach, w pobliżu zmurszałego drewna, kamieni.

Zwalczanie

W przypadku stonóg rozmnażających się wewnątrz budynków np. pod wannami czy w piwnicach, zaleca się usunięcie wszelkich rozpadających się drewnianych części lub innej materii organicznej i dokładne osuszenie miejsc. Zaleca się także usunięcie wszelkiej roślinności i odpadów organicznych znajdujących się blisko budynku. Prosionki łatwo zwabić w różnego rodzaju pułapki, np. w miejscu ich występowania można popodkładać tekturę falistą czy gazety a po 1-2 tygodniach usunąć wraz ze szkodnikami. Między roślinami rozłożyć korę drzewną bądź zgniecioną w grudki słomę, z których wcześnie rano łatwo usunąć zebrane stonogi.

Ciekawostki

Pochodzą od żyjących w wodzie zwierząt rakowatych. Dlatego oddychają jeszcze przez skrzela umiejscowione na tylnych nóżkach. W związku z tym potrzebują cienkiego wodnego filtra na swoim ciele, który wytwarza się nocą przy spadających temperaturach. Dlatego równonogi opuszczają swoje gniazda dopiero pod wieczór i udają się na polowanie. Samiczki równonogów składają jajeczka do worka brzusznego i donoszą w nim swoje młode. Stonogi piwniczne i murowe nie mogą się zwinąć podczas niebiezpieczeństwa (np. dotknięcia), to potrafią tylko kulanki pospolite.