Ryjówka aksamitna (Sorex araneus)

Kategorie: Gatunki szkodników, Owadożerne, Ssaki owadożerne, Szkodniki ogrodowe

Wygląd

Mały ssak z rodziny ryjówkowatych, jego długość wynosi 6,5–8 cm, ogona: ok. 4 cm. Masa ciała: 5–15 g. Ryjówka aksamitna ma ciało o walcowatym kształcie, cienki, długi, pokryty okółkowo ułożonymi włosami ogon, ostro zakończony, ruchliwy ryjek i malutkie oczy. Końcówki zębów są zabarwione na czerwono. Futerko jest miękkie i gęste, o ubarwieniu wykazującym zmienność sezonową i geograficzną. Na ogół grzbiet i ogon mają barwę brązową, czarną lub czerwonawą, boki są jasnobrązowe, strona brzuszna i spód ogona białe lub szarawe.

Tryb życia

Ryjówka aksamitna jest bardzo żarłocznym zwierzęciem, żeruje całą dobę i zjada w tym czasie pokarm o masie 80–90% ciężaru jej ciała, jedząc co 2–3 godziny. Bez pożywienia ginie w ciągu 10 godzin. Z uwagi na zbyt niską masę ciała (niskie rezerwy tłuszczu) ryjówka aksamitna nie zapada w sen zimowy. Każda ryjówka ustala swoje terytorium o promieniu 370–630 metrów od gniazda, którego trzyma się przez całe życie. W okresie rozrodczym samce podejmują wyprawy również poza swoje terytorium w celu znalezienia partnerki. Ryjówka aksamitna jest bardzo niegościnna i reaguje agresywnie na pojawienie się innej ryjówki na swoim terytorium.

Pożywienie ryjówki aksamitnej

Zjada wszystko, co może zdobyć, zwłaszcza owady (ponad 90% pożywienia) i inne bezkręgowce, takie jak pająki, ślimaki, stonogi, dżdżownice itp. Czasami poluje na większe zwierzęta: małe żaby, młode myszy, a nierzadko ryjówki zjadają się nawzajem. Ryjówka jest bardzo drapieżna i zabija więcej, niż może w danej chwili zjeść. Gromadzi również zapasy pokarmowe.

Występowanie

Ryjówka aksamitna występuje w Środkowej i Wschodniej Europie (na terenie Francji, Włoch i Hiszpanii istnieją izolowane populacje), Skandynawii, na Wyspach Brytyjskich i we wschodniej Syberii. W Polsce należy do najpospolitszych ssaków. Żyje w różnych środowiskach: w ogrodach, lasach liściastych i mieszanych, na zakrzewionych łąkach. Gniazda buduje pod ziemią, pod gęstą roślinnością lub przy próchniejących pniach. Jest pożyteczna ze względu na swoją owadożerność i dlatego podlega ochronie.