Mysz polna (Apodemus agrarius Pall.)

Kategorie: Gatunki szkodników, Gryzonie, Szkodniki magazynowe zbóż, Szkodniki zbóż - gryzonie

Wygląd

W odróżnieniu od pozostałych krajowych gatunków rodzaju Apodemus mysz polna ma ogon wyraźnie krótszy od ciała (zwykle 70% długości ciała), stopy krótkie i szerokie, oczy niewielkie, uszy krótkie. Ubarwienie jest bardzo charakterystyczne: wierzch ciała i boki żółtaworude lub rdzawe z pręgą czarnych włosów przechodzącą przez środek grzbietu, spód białawy, wyraźnie odgraniczony od żółtaworudych boków. Mysz polna. U osobników młodych przód ciała i boki są szare, a granica barw, jest niezbyt wyraźna. Długość ciała 85—110 mm, ogona 65—86 mm, stopy tylnej 17—20 mm, długość kondylobazalna czaszki 21—-24 mm.

Występowanie myszy

Mysz polna występuje w środkowej i wschodniej Europie oraz w Azji aż po Chiny włącznie. W Polsce jest pospolita w całym kraju.

Tryb życia myszy polnej

Przy wyborze środowiska mysz polna wykazuje wyraźną skłonność do miejsc wilgotnych i to zarówno w terenie otwartym, jak i w lasach. Zamieszkuje ona łąki, pola uprawne, ogrody warzywne, sady, a także wilgotne zarośla oraz brzegi rzek i jezior. W lasach można ją widzieć na wyrębach i polanach oraz w sąsiedztwie zbiorników wodnych. W miastach licznie zamieszkuje ogródki i cmentarze. Gleb suchych i piaszczystych unika. Jesienią często przechodzi do domów. Szczegółowych badań nad ruchliwością myszy polnej w warunkach naturalnych brak; wiadomo tylko, że mysz ta hodowana jest najbardziej ruchliwa od zmroku do północy. W stertach i stodołach widzieć ją można w różnych porach dnia. Sezonowe wędrówki zaznaczają się u myszy polnej wyraźnie. Zimą przebywa ona w zaroślach, na brzegach lasów, miedzach i łąkach, wiosną przenosi się na poiła uprawne, po żniwach wraca na miedze i brzegi lasów.

Pożywienie myszy

Pożywienie myszy polnej zmienia się w zależności od pory roku oraz od środowiska, w jakim przebywa. Wiosną żywi się nasionami, później zielonymi częściami roślin, latem ziarnem zbóż, i jagodami oraz owadami, które w tym czasie stanowią 20—30% jej pożywienia. Jesienią żywi się przeważnie nasionami drzew. Dużych zapasów na zimę nie gromadzi, a ze zgromadzonych zjada tylko część.

Mysie nory

Mysz polna kopie płytkie, lecz dość długie chodniki; od ich wylotów prowadzą niezbyt widoczne ścieżki. Gniazda umieszcza pod korzeniami drzew i krzewów, na miedzach lub w polu wśród upraw. W stertach ze zbożem buduje duże gniazda z resztek kłosów i słomy. Wydaje potomstwo 3—5 razy w roku rodząc po 5—6 młodych, które osiągają dojrzałość płciową po 2—2,5 miesiącach. W stertach i stodołach może rozmnażać się przez cały rok.

Szkody powodowane przez mysz polną

W latach licznego pojawu mysz polna wyrządza poważne szkody w zbożach tak w okresie przedżniwnym, jak i po żniwach, przechodzi bowiem chętnie do stert, gdzie skupia się przede wszystkim w środkowych carstwach snopów. Jesienią często przechodzi do zabudowań i przechowalni nasion. Zimą niekiedy ogryza korę młodych drzewek w sadach i szkółkach. Ponadto mysz polna jest nosicielem chorób zakaźnych, niebezpiecznych dla ludzi i udomowionych zwierząt.