Karaczan wschodni (Blatta orientalis L.)

Kategorie: Gatunki szkodników, Karaluchy, Owady, Szkodniki sanitarne

Są to owady synantropijne tzn. przebywające stale w bliskości człowieka i choć nie są pasożytami, mogą jednak przenosić mechanicznie zarazki chorobotwórcze. Swoisty zapach karaluchów pochodzi od ulatniania się się wydzielin gruczołów skórnych. Aktywne życie zaczynają wraz z zapadnięciem ciemności. Warunkiem rozmnażania się tych owadów jest temperatura. (25-30ºC ) dostateczna ilość pokarmu i wilgotności.

Wygląd karaluchów

Samica jest pozbawiona skrzydeł i jest większa od samca. Karaluchy są owadami dość dużymi o jajowatym kształcie ciała i twardych powłokach zewnętrznych. Wyposażone są w długie czułki i aparat gębowy typu gryzącego. Odnóża są stosowane do szybkiego biegania. Z dwóch par skrzydeł pierwsza para jest gruba, skórzasta, ochraniająca drugą parę skrzydeł błoniastych. Karaluchy nie latają, skrzydłami posługują się jedynie przy podskakiwaniu.

Rozwój karaluchów

Zapłodniona samica nosi od 2 do 5 dni zawierającą 16 jaj komorę kokonową która mieści się w tylnej części odwłoka. Po tym okresie komora zostaje zrzucona. W warunkach laboratoryjnych, w temperaturze pokojowej wylęg larw z kokonów trwa około 3 tygodni. Larwy są białe, kształtem przypominają postać dorosłą. Larwa, zanim osiągnie całkowity rozwój, przechodzi 6 linień. Czas rozwoju larwy zależy od temperatury, od wilgotności otoczenia i od możliwości zdobycia dostatecznej ilości pożywienia, i może wynosić nawet około 9 miesięcy. Dzięki grubym pokrywom, środki owadobójcze przenikają wolniej w głąb ciała owada aniżeli np. u muchy. Doświadczenia na arenach i karaluchach poddanych działaniu tego samego środka, okazują, że mucha może być już porażona po upływie kilkunastu minut, karaluch natomiast po upływie kilku dni.

Tryb życia

Karaluchy mogą odżywiać się Chlebem, gotowanymi ziemniakami, marchwią i burakami, wszelkimi produktami zbożowymi, cukrem przetworami owocowymi, tłuszczem, skórą i jedwabiem, sierścią watą, papierem, padliną zwierząt i kałem ludzkim oraz zwierząt. Dojrzałe karaluchy mogą głodować przez 30-40 dni, a larwy 120 dni. Karaluchy przenikają przez szpary i otwory w drzwiach, w drzwiach, podłogach i ścianach, jak również wzdłuż sieci przewodów kanalizacyjnych, gazowych i elektrycznych, z jednych pomieszczeń do drugich. Karaluchy są ruchliwe nocą, natomiast w ciągu dnia ukrywają się w szczelinach i zagłębieniach podłóg i ścian. O zmierzchu wychodzą ze swych schronień i rozłażą w poszukiwaniu pokarmu.

Zagrożenie epidemiologiczne

Ponieważ łażą wszędzie wśród śmieci oraz rozmaitych odpadków i nieczystości, mogą przenosić biernie rozmaite drobnoustroje chorobotwórcze i jaja glist, zakażając nimi produkty żywnościowe, jak również zanieczyszczając je swymi wydalinami. Uszczelnienie otworów i szpar, którymi mogą przenikać karaluchy, oraz utrzymanie w należytym porządku kuchni i pomieszczeń z produktami spożywczymi, usuwanie resztek i odpadków są pierwszym warunkiem utrudnienia im zadomowienia się i masowego mnożenia. Bez przeprowadzania pomyślnych zabiegów przy użyciu środków chemicznych, nie zapewni się nigdy dobrych rezultatów.

Zwalczanie karaluchów

Aby zabezpieczyć pomieszczenia przed plagą karaluchów, należy wytworzyć takie warunki, w których karaluchy nie mogłyby bytować. Pomieszczenia przeznaczone na kuchnie, restauracji piekarnie itp. powinny być zabezpieczone przed owadami w czasie budowy. Wewnętrzne tynkowanie musi być wykonane dokładnie z uwzględnieniem uszczelnienia wszelkich wylotów instalacji elektrycznej, gazowej, wodociągowej i centralnego ogrzewania. Niezmiernie ważną rzeczą jest racjonalne przechowywanie żywności w szczelnych szafach oraz utrzymywanie czystości, staranne usuwanie wszelkich odpadków i śmieci i przestrzeganie przepisów sanitarno-higienicznych.

Do zwalczania karaluchów stosuje się następujące sposoby

• Wykładanie trutek pokarmowych,
• Opryskiwanie emulsją,
• Opylanie preparatami pylistymi,
• Aerozolowanie.