Hurtnica wstydliwa (Lasius brunneus L.)

Kategorie: Gatunki szkodników, Mrówki, Owady, Szkodniki sanitarne

Mrówki również zaliczamy do szkodników domowych. U wszystkich mrówek jest silnie rozwinięty instynkt ochrony potomstwa. Żyją one gromadnie w społeczeństwach, w skład których wchodź samice, samce i robotnice. Robotnicami są niedokształcone płciowo samice.

Mrówki należące do tego gatunku są barwy brunatnej, o odwłoku znacznie ciemniejszym, wymiaru, 2,5 do 4 mm, przy czym głowa jest widocznie szersza od tułowia. Mrówki te związane są ściśle z zadrzewieniem terenu,gdyż gnieżdżą się wyłącznie w starym drzewie, w szczególnych przypadkach w starych drewnianych podwalinach domów. Mrówki te prowadzą ukryty tryb życia i tworzą małe kolonie; są wszystkożerne, lecz tak jak i Lasius niger — najchętniej jedzą słodycze. Gatunek tej jest znacznie mniej rozpowszechniony niż Lasius niger.

Tryb życia

W ciągu życia samica składa od 3 do 4 kokonów, zawierających zwykle od 30 do 50 jaj. Wkrótce po złożeniu jaj wylęgają się larwy podobne do postaci dojrzałych. Larwy są najpierw białe i w miarę upływu czasu ciemnieją, przyjmując barwę brunatną. Cały cykl rozwoju waha się w granicach 4-8 miesięcy. Karaluchy mogą odżywiać się Chlebem, gotowanymi ziemniakami, marchwią i burakami, wszelkimi produktami zbożowymi, cukrem przetworami owocowymi, tłuszczem, skórą i jedwabiem, sierścią watą, papierem, padliną zwierząt i kałem ludzkim oraz zwierząt. Dojrzałe karaluchy mogą głodować przez 30-40 dni, a larwy 120 dni. Karaluchy przenikają przez szpary i otwory w drzwiach, w drzwiach, podłogach i ścianach, jak również wzdłuż sieci przewodów kanalizacyjnych, gazowych i elektrycznych, z jednych pomieszczeń do drugich. Karaluchy są ruchliwe nocą, natomiast w ciągu dnia ukrywają się w szczelinach i zagłębieniach podłóg i ścian. O zmierzchu wychodzą ze swych schronień i rozłażą w poszukiwaniu pokarmu.

Zagrożenie epidemiologiczne

Ponieważ łażą wszędzie wśród śmieci oraz rozmaitych odpadków i nieczystości, mogą przenosić biernie rozmaite drobnoustroje chorobotwórcze i jaja glist, zakażając nimi produkty żywnościowe, jak również zanieczyszczając je swymi wydalinami. Uszczelnienie otworów i szpar, którymi mogą przenikać karaluchy, oraz utrzymanie w należytym porządku kuchni i pomieszczeń z produktami spożywczymi, usuwanie resztek i odpadków są pierwszym warunkiem utrudnienia im zadomowienia się i masowego mnożenia. Bez przeprowadzania pomyślnych zabiegów przy użyciu środków chemicznych, nie zapewni się nigdy dobrych rezultatów

Karaluchy wschodnie (czarne) i prusaki (żółte) nie przebywają prawie nigdy razem w tych samych pomieszczeniach. Zarówno jedne jak i drugie odżywiają się wszelkimi resztkami i odpadkami produktów żywnościowych, dlatego ulubionym miejscem ich przebywania są kuchnie, piekarnie, stołówki, wytwórnie piwa itp. miejsca ciepłe i dostatecznie wilgotne, w których karaluchy łatwo znajdują pożywienie.

Zwalczanie karaluchów prusaków

Aby zabezpieczyć pomieszczenia przed plagą karaluchów, należy wytworzyć takie warunki, w których karaluchy nie mogłyby bytować. Pomieszczenia przeznaczone na kuchnie, restauracji piekarnie itp. powinny być zabezpieczone przed owadami w czasie budowy. Wewnętrzne tynkowanie musi być wykonane dokładnie z uwzględnieniem uszczelnienia wszelkich wylotów instalacji elektrycznej, gazowej, wodociągowej i centralnego ogrzewania. Niezmiernie ważną rzeczą jest racjonalne przechowywanie żywności w szczelnych szafach oraz utrzymywanie czystości, staranne usuwanie wszelkich odpadków i śmieci i przestrzeganie przepisów sanitarno – higienicznych.

Do zwalczania karaluchów stosuje się następujące sposoby

• Wykładanie trutek pokarmowych,
• Opryskiwanie emulsją,
• Opylanie preparatami pylistymi,
• Aerozolowanie.