Mrzyk muzealnik (Anthrenus museorum)

Kategorie: Gatunki szkodników, Owady, Szkodniki magazynowe - skórnikowate

Wygląd

Chrząszcze długości 2-4 mm, ciało silnie wypukłe, kolor zmienny brązowe lub czarne i cętkowane żółtymi lub białymi łuseczkami na stronie grzbietowej, członowe czułki, oczy gładko zaokrąglone, nogi krótkie, chowane w rowki na stronie brzusznej. Larwy brązowe mające 3 pęczki złotych włosków na wierzchołku odwłoka. Przednie skrzydła twarde i skórzaste, stykają się w linii środkowej grzbietu, tylne skrzydła błoniaste, niekiedy brak. Narządy gębowe gryzące.

Rozwój mrzyków

Rozmnażają się one w miejscach, gdzie nie są niepokojone, na przykład pod wykładzinami, wokół boazerii i w garderobach. Larwy mogą powodować poważne szkody dla produktów zawierających keratynę, takich jak wełna, futra, skóry, jedwab, wypchane zwierzęta itp. Samica składa 20-100 kremowych jaj długości 0,5 mm. Jaja są składane w ciągu 2 tygodni w szczelinach lub przy produktach zapewniających pokarm dla larw, są przyklejane do podłoża. Po 2-4 tygodniach lęgną się charakterystyczne, owłosione przysadziste larwy. Dojrzałe mają długość 4-5 mm, są brązowe i mają 3 pęczki złotych włosków ułożonych w pary na tylnych segmentach odwłoka. Larwy unikają światła a niepokojone zwijają się w kulkę. Rozwój larwy zależy od warunków wilgotności, temperatury i rodzaju pożywienia. Przepoczwarczenie następuje w ostatniej wylince, w miejscu rozwoju larwy i trwa 10 -30 dni. Dorosłe chrząszcze żyją 2-6 tygodni.

Szkodliwość mrzyka muzealnego

Mrzyki są szkodnikami produktów zwierzęcych a rzadziej produktów pochodzenia roślinnego. Są głównymi szkodnikami tekstyliów. Mrzyk muzealny jest powszechnie spotykany w muzeach, gdzie jest szczególnie groźnym szkodnikiem suchych eksponatów. Może także atakować tkaniny oraz ziarno. Dorosłe mrzyki żyją na zewnątrz budynków na pyłku i nektarze. Bywają także znajdowane wędrujące po ścianach i oknach.