Wywilżna karłówka (Drosophila melanogaster)

Kategorie: Gatunki szkodników, Muchy, Owady, Szkodniki sanitarne

Wygląd

Jest znacznie mniejsza od wywilżny octówki i inaczej ubarwiona. Długość ciała dorosłego owada wynosi około 2 mm. Tułów jego jest żółtoczerwony, lśniący, odwłok czarny, odnóża żółte. Larwy wywilżny karłówki są podobne do larw innych wywilżn, lecz są mniejsze.

Tryb życia

Zaraz po opuszczeniu poczwarek samce „śpiewają” serenadę, pieśń miłosną, aby uzyskać zgodę u samicy na kopulację. W tym celu samiec wywilżny karłówki brzęczy w tonie E (300 Hz), 29 razy na sekundę. Zapłodnione samice lecą do gnijącej materii organicznej, w którą składają jaja. W ciągu życia samice produkują po 400-900 jaj; są więc bardzo płodne. Jaja składają partiami, po 15-25 sztuk dziennie. Larwy po wylęgu wgryzają się do fermentującego produktu, w których przechodzą cały rozwój. Gdy dorosną, opuszczają wtedy wilgotny, rozkładający się substrat i w suchym piasku tworzą bobówki.

Rozwój

Rozwój pokolenia zależy wyraźnie od temperatury. W temperaturze 15oC cały rozwój trwa 30 dni, w 20oC – 14 dni, a w 30oC – tylko 7,5 dnia. Karaluchy wschodnie (czarne) i prusaki (żółte) nie przebywają prawie nigdy razem w tych samych pomieszczeniach. Zarówno jedne jak i drugie odżywiają się wszelkimi resztkami i odpadkami produktów żywnościowych, dlatego ulubionym miejscem ich przebywania są kuchnie, piekarnie, stołówki, wytwórnie piwa itp. miejsca ciepłe i dostatecznie wilgotne, w których karaluchy łatwo znajdują pożywienie.

Występowania

Wywilżna karłówka zalatuje do naszych mieszkań i do pomieszczeń zakładów przemysłu spożywczego, m. in. do wytwórni octu. Jest to bardzo pospolity i groźny szkodnik, często występujący razem z wywilżną octówką i powodujący te same zagrożenia dla jakości wielu wytwarzanych produktów żywnościowych.

Zwalczanie muszki owocowej

Przed przystąpieniem do dezynsekcji należy zlokalizować i zlikwidować miejsca, w których rozwijają się i żerują wywilżny. Są to najczęściej gnijące owoce i warzywa, soki owocowe, kiszone ogórki, gnijące ziemniaki, resztki gnijącej i fermentującej żywności. W jednym gnijącym owocu (pomarańcza, banan) mogą zakończyć rozwój setki muszek. Produkty należy przebrać i fermentujące owoce i warzywa opanowane przez muszki należy szybko zniszczyć, gdyż i tak nie nadają się do spożycia. Innym miejscem rozwoju szkodnika są pojemniki na śmieci, które nie są regularnie myte i wypróżniane. Pojemniki na śmieci z resztkami żywności należy jak najprędzej opróżniać i dbać, aby stale były przykryte. Po każdorazowym opróżnieniu pojemniki należy umyć, aby na dnie nie została warstwa nieczystości. Miejsca składowania odpadków należy umieścić z dala od budynku produkcyjnego, na granicy terenu zakładu, aby odciągnąć wywilżny jak najdalej od linii produkcyjnej. Larwy wywilżyn rozwijają się w każdej wilgotnej materii organicznej, która zalegać może w zakamarkach maszyn produkcyjnych lub pod nimi. W wielu zakładach podłoga jest zmywana wodą pod ciśnieniem. Wtedy resztki produktów są umieszczane pod maszynami produkcyjnymi lub innymi urządzeniami znajdującymi się w zakładzie. Należy sprawdzić, czy w szczelinach, w których gromadzą się gnijące resztki produkcyjne, nie znajdują się larwy wywilżn. Należy je usunąć jak najszybciej. Szczeliny między podstawą maszyn a podłogą, pęknięcia w ścianach, otwory na rury wodociągowe w ścianach i podobne kryjówki należy oczyścić z resztek organicznych, wysuszyć i uszczelnić.